адво́дны, -ая, -ае.

Які служыць для адводу чаго-н. убок.

Адводная труба.

А. канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адво́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адво́дны адво́дная адво́днае адво́дныя
Р. адво́днага адво́днай
адво́днае		 адво́днага адво́дных
Д. адво́днаму адво́днай адво́днаму адво́дным
В. адво́дны (неадуш.)
адво́днага (адуш.)		 адво́дную адво́днае адво́дныя (неадуш.)
адво́дных (адуш.)
Т. адво́дным адво́днай
адво́днаю		 адво́дным адво́днымі
М. адво́дным адво́днай адво́дным адво́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адво́дны

1. отво́дный, отводно́й;

а. кана́л — отво́дный кана́л;

2. отводя́щий;

а. нерв — отводя́щий нерв

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адво́дны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для адводу чаго‑н. убок. Адводная канава. □ На Фінляндскім вакзале са шкляных дахаў і адводных груб струменямі сплывае дажджавая вада. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отводно́й, отво́дный адво́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отводя́щий

1. прич. які́ (што) заво́дзіць; які́ (што) адво́дзіць; які́ (што) адхіля́е; см. отводи́ть​ 1—5;

2. прил. адво́дны;

отводя́щий нерв анат. адво́дны нерв.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)