адве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

1. Выдаліць веяннем мякіну і пад. са збожжа.

А. шалупінне ад зерня.

2. Кончыць веяць.

|| незак. адве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́яць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адве́ю адве́ем
2-я ас. адве́еш адве́еце
3-я ас. адве́е адве́юць
Прошлы час
м. адве́яў адве́ялі
ж. адве́яла
н. адве́яла
Загадны лад
2-я ас. адве́й адве́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адве́яўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адве́яць сов., в разн. знач. отве́ять;

а. шалупі́нне ад зе́рня — отве́ять шелуху́ от зерна́;

мы ўжо адве́ялі — мы уже́ отве́яли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́яць, ‑вею, ‑вееш, ‑вее; зак., што.

Выдаліць веяннем са збожжа мякіну і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́йваць гл. адвеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адвеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адвеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́яны в разн. знач. отве́янный; см. адве́яць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отве́ять сов. (к отве́ивать) с.-х. (машиной) адарфава́ць; (ручным способом) адве́яць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)