адве́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адве́с адве́сы
Р. адве́са адве́саў
Д. адве́су адве́сам
В. адве́с адве́сы
Т. адве́сам адве́самі
М. адве́се адве́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адве́с, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Невялікі груз на шнуры або нітцы для вызначэння вертыкальнага напрамку; грунтвага.

Шнур з адвесам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адве́с м., тех. отве́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́с, ‑а, м.

Груз, падвешаны на шнуры або нітцы для вызначэння вертыкальнага напрамку; грунтвага. Шнур быў без адвеса, і чалавек, яўна хочучы паскорыць работы, зашчаміў яго канец у калоду. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отве́с м.

1. техн. адве́с, -са м.;

2. (вертикальный склон) стро́ма, -мы ж.; (вертикаль) вертыка́ль, -лі ж.;

спусти́ться по отве́су спусці́цца па стро́ме.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)