адвенты́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адвенты́стка |
адвенты́сткі |
| Р. |
адвенты́сткі |
адвенты́стак |
| Д. |
адвенты́стцы |
адвенты́сткам |
| В. |
адвенты́стку |
адвенты́стак |
| Т. |
адвенты́сткай
адвенты́сткаю |
адвенты́сткамі |
| М. |
адвенты́стцы |
адвенты́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адвенты́стка ж., рел. адвенти́стка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адвенты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да адвентыст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)