адва́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адва́джваю адва́джваем
2-я ас. адва́джваеш адва́джваеце
3-я ас. адва́джвае адва́джваюць
Прошлы час
м. адва́джваў адва́джвалі
ж. адва́джвала
н. адва́джвала
Загадны лад
2-я ас. адва́джвай адва́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адва́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адва́джваць несов., разг. отва́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адва́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адвадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адва́дзіць, -ва́джу, -ва́дзіш, -ва́дзіць; -ва́джаны; зак., каго-што, ад чаго (разм.).

Адвучыць ад якой-н. прывычкі, ад хаджэння да каго-н. або куды-н.; прымусіць перастаць што-н. рабіць, адвыкнуць ад чаго-н.

А. ад курэння.

|| незак. адва́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отва́живать несов., разг. адва́джваць, адву́чваць, адахво́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)