адбіўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адбіўны́ адбіўна́я адбіўно́е адбіўны́я
Р. адбіўно́га адбіўно́й
адбіўно́е		 адбіўно́га адбіўны́х
Д. адбіўно́му адбіўно́й адбіўно́му адбіўны́м
В. адбіўны́ (неадуш.)
адбіўно́га (адуш.)		 адбіўну́ю адбіўно́е адбіўны́я (неадуш.)
адбіўны́х (адуш.)
Т. адбіўны́м адбіўно́й
адбіўно́ю		 адбіўны́м адбіўны́мі
М. адбіўны́м адбіўно́й адбіўны́м адбіўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адбіўны́ в разн. знач. отбивно́й;

а. мо́лат — отбивно́й мо́лот;

~на́я катле́та — отбивна́я котле́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбіўны́, ‑а́я, ‑о́е.

1. Якім адбіваюць што‑н. Адбіўны молат.

2. Прыгатаваны шляхам адбівання, размякчэння ўдарамі. Адбіўная катлета. / у знач. наз. адбіўна́я, ‑ой, (‑ое), ж. З’есці адбіўную.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отбивно́й адбіўны́;

отбивна́я котле́та адбіўна́я катле́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драйв, ‑а, м.

Моцны і нізкі адбіўны ўдар па мячы пры гульні ў тэніс.

[Англ. drive.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)