адбіва́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адбіва́льны |
адбіва́льная |
адбіва́льнае |
адбіва́льныя |
| Р. |
адбіва́льнага |
адбіва́льнай
адбіва́льнае |
адбіва́льнага |
адбіва́льных |
| Д. |
адбіва́льнаму |
адбіва́льнай |
адбіва́льнаму |
адбіва́льным |
| В. |
адбіва́льны (неадуш.)
адбіва́льнага (адуш.) |
адбіва́льную |
адбіва́льнае |
адбіва́льныя (неадуш.)
адбіва́льных (адуш.) |
| Т. |
адбіва́льным |
адбіва́льнай
адбіва́льнаю |
адбіва́льным |
адбіва́льнымі |
| М. |
адбіва́льным |
адбіва́льнай |
адбіва́льным |
адбіва́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адбіва́льны физ. отража́тельный;
~ная здо́льнасць цел — отража́тельная спосо́бность тел
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адбіва́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да адбівання (светлавых, цеплавых і інш. праменяў, хваль). Адбівальная здольнасць цел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отража́тельный адбіва́льны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)