адбялі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адбе́ліцца адбе́ляцца
Прошлы час
м. адбялі́ўся адбялі́ліся
ж. адбялі́лася
н. адбялі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час адбялі́ўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбялі́цца сов. отбели́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбялі́цца, ‑беліцца; зак.

Стаць белым, выбеліцца ў выніку спецыяльнай апрацоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отбели́ться адбялі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробели́ться (отбелиться) спец. адбялі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбе́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адбяліцца.

2. Зал. да адбельваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбельваць — адбяліць і адбельвацца — адбяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбе́львацца несов., возвр., страд. отбе́ливаться; см. адбялі́цца, адбе́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)