адбе́льны гл. адбяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбе́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адбе́льны адбе́льная адбе́льнае адбе́льныя
Р. адбе́льнага адбе́льнай
адбе́льнае		 адбе́льнага адбе́льных
Д. адбе́льнаму адбе́льнай адбе́льнаму адбе́льным
В. адбе́льны (неадуш.)
адбе́льнага (адуш.)		 адбе́льную адбе́льнае адбе́льныя (неадуш.)
адбе́льных (адуш.)
Т. адбе́льным адбе́льнай
адбе́льнаю		 адбе́льным адбе́льнымі
М. адбе́льным адбе́льнай адбе́льным адбе́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбе́льны отбе́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбе́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да адбелкі. Адбельная вытворчасць. // Які служыць, прызначаны для адбелкі. Адбельныя гліны.

2. Падвергнуты адбелцы. Адбельная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.

Зрабіць белым, выбеліць.

А. палатно.

|| незак. адбе́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адбе́льванне, -я, н. і адбе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Адбельванне драўніннай масы.

|| прым. адбе́льны, -ая, -ае і адбе́лачны, -ая, -ае.

Адбельны цэх.

Адбелачныя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отбе́льный адбе́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробе́льный

1. техн. адбе́льны;

2. тип. прабе́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)