адаро́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адаро́ны адаро́ная адаро́нае адаро́ныя
Р. адаро́нага адаро́най
адаро́нае		 адаро́нага адаро́ных
Д. адаро́наму адаро́най адаро́наму адаро́ным
В. адаро́ны (неадуш.)
адаро́нага (адуш.)		 адаро́ную адаро́нае адаро́ныя (неадуш.)
адаро́ных (адуш.)
Т. адаро́ным адаро́най
адаро́наю		 адаро́ным адаро́нымі
М. адаро́ным адаро́най адаро́ным адаро́ных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адаро́ны, см. адо́раны 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адаро́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і адораны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генія́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Надзелены геніем (у 1 знач.); выключна адароны, таленавіты. Янка. Купала быў першым, хто чуццём геніяльнага мастака разгадаў у Багдановічу выдатнага паэта. Майхровіч.

2. Уласцівы генію, творча дасканалы. Геніяльная думка. Геніяльны раман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зваява́ць, зваюю, зваюеш, зваюе; зак., каго-што.

Разм. Перамагчы, асіліць у барацьбе. Тут схадзіліся плямёны Спрэчкі сілаю канчаць, Каб багата адароны Мілы край наш зваяваць. Колас. // перан. Асіліць што‑н., пазбавіцца чаго‑н. Ходзіць жыта, ходзіць жыта жоўтай хваляй, А мы жыта, а мы жыта зваявалі. Броўка. Цяжкіх дум, горкіх дум Зваяваць не магу. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)