адарва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адарва́ны адарва́ная адарва́нае адарва́ныя
Р. адарва́нага адарва́най
адарва́нае		 адарва́нага адарва́ных
Д. адарва́наму адарва́най адарва́наму адарва́ным
В. адарва́ны (неадуш.)
адарва́нага (адуш.)		 адарва́ную адарва́нае адарва́ныя (неадуш.)
адарва́ных (адуш.)
Т. адарва́ным адарва́най
адарва́наю		 адарва́ным адарва́нымі
М. адарва́ным адарва́най адарва́ным адарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адарва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адарва́ны адарва́ная адарва́нае адарва́ныя
Р. адарва́нага адарва́най
адарва́нае		 адарва́нага адарва́ных
Д. адарва́наму адарва́най адарва́наму адарва́ным
В. адарва́ны (неадуш.)
адарва́нага (адуш.)		 адарва́ную адарва́нае адарва́ныя (неадуш.)
адарва́ных (адуш.)
Т. адарва́ным адарва́най
адарва́наю		 адарва́ным адарва́нымі
М. адарва́ным адарва́най адарва́ным адарва́ных

Кароткая форма: адарва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адарва́ны

1. ото́рванный; обо́рванный;

2. отто́ргнутый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адарва́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адарваць (у 1, 3, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отто́ргнутый адарва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отто́рженный адарва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шмат², -а́, М шмаце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Абрывак, адарваны кавалак чаго-н.

Валяліся шматы паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабіне́тны, -ая, -ае.

1. гл. кабінет.

2. Адарваны ад жыцця, не звязаны з практыкай.

К. вучоны.

К. стыль работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

Адарваны кавалак, частка чаго-н.

А. паперы.

А. калючага дроту.

Абрыўкі ўспамінаў (перан.).

|| прым. абры́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абляце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Апалы, адарваны (пра лісце, пялёсткі кветак і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)