адамкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -нёны і -ну́ты; зак., што.

1. Адчыніць што-н. замкнёнае.

А. дзверы.

А. чамадан.

2. Зняць прымкнутае.

А. штык (ад вінтоўкі).

|| незак. адмыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адамкну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адамкну́ адамкнё́м
2-я ас. адамкне́ш адамкняце́
3-я ас. адамкне́ адамкну́ць
Прошлы час
м. адамкну́ў адамкну́лі
ж. адамкну́ла
н. адамкну́ла
Загадны лад
2-я ас. адамкні́ адамкні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адамкну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адамкну́ць сов.

1. отпере́ть, отомкну́ть;

2. (отсоединить) отомкну́ть;

а. штык — отомкну́ть штык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адамкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

1. Адчыніць што‑н. замкнёнае. Адамкнуць дзверы. // Зрабіць незамкнёным, адкрыць. [Гаўрусь Каляда] адамкнуў вялізны замок, выняў абадок са скабы, і скрыпучая палавіна гуменных варот адчынілася. Брыль.

2. Зняць прымкнутае. Адамкнуць штык (ад вінтоўкі).

3. перан. Зрабіць вядомым тое, што раней скрывалася, утойвалася; раскрыць. Дагадваецца войт, што Папас і ёсць той ключ, якім можна адамкнуць месца туляння дзеда Талаша. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмыка́ць гл. адамкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадмыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Адамкнуць адно за адным усё, многае.

П. замкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отомкну́ть сов. адамкну́ць, мног. паадмыка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адамкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Інструмент у выглядзе кручка, якім можна адамкнуць замок.

Універсальная а.

2. перан. Безадмоўны, надзейны спосаб (неадабр.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмыкаць — адамкнуць, адмыкацца — адамкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)