агі́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. агі́дніца агі́дніцы
Р. агі́дніцы агі́дніц
Д. агі́дніцы агі́дніцам
В. агі́дніцу агі́дніц
Т. агі́дніцай
агі́дніцаю		 агі́дніцамі
М. агі́дніцы агі́дніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агі́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да агіднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агі́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (лаянк.).

Нягоднік, паганец, брыдота.

|| ж. агі́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безобра́зница агі́дніца, -цы ж.; гарэ́зніца, -цы ж., гарэ́за, -зы ж., распу́сніца, -цы ж.; брыда́, -ды́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)