агу́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. агу́чваю агу́чваем
2-я ас. агу́чваеш агу́чваеце
3-я ас. агу́чвае агу́чваюць
Прошлы час
м. агу́чваў агу́чвалі
ж. агу́чвала
н. агу́чвала
Загадны лад
2-я ас. агу́чвай агу́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час агу́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агу́чваць несов., кино озву́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да агучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агу́чыць, агу́чу, агу́чыш, агу́чыць; агу́чаны; зак., што (спец.).

Зрабіць гукавым.

А. фільм.

|| незак. агу́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. агу́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

озву́чивать несов., кино агу́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агу́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. агучваць — агучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)