агуро́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агуро́чны агуро́чная агуро́чнае агуро́чныя
Р. агуро́чнага агуро́чнай
агуро́чнае		 агуро́чнага агуро́чных
Д. агуро́чнаму агуро́чнай агуро́чнаму агуро́чным
В. агуро́чны (неадуш.)
агуро́чнага (адуш.)		 агуро́чную агуро́чнае агуро́чныя (неадуш.)
агуро́чных (адуш.)
Т. агуро́чным агуро́чнай
агуро́чнаю		 агуро́чным агуро́чнымі
М. агуро́чным агуро́чнай агуро́чным агуро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агуро́чны огуре́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агуро́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да агуркоў. Агурочны цвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агуро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

Агародная расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом і даўгаватым зялёным плодам, а таксама плод гэтай расліны.

Насенне агуркоў.

Маласольныя агуркі.

|| памянш. агуро́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. агуро́чны, -ая, -ае.

А. расол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуро́чны, см. агуро́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

огуре́чный агуро́чны;

огуре́чная трава́ бот. агуро́чная трава́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лёк 1 ’селядцовы або агурочны расол’ (Мядзв., Гарэц., Бяльк., Касп., Мат. Шкл., Мат. Маладз., Сцяшк., Шат., Нас., Сл. паўн.-зах.; маладз., Янк. Мат.), ’юшка, рыбная поліўка’ (Сцяшк.), ’унутранасці селядца’ (Грыг.), ’густая наліўка (вадкая частка)’ (Нас.). Лексема ўзнікла ў выніку кантамінацыі ляк ’расол’ (< польск. lak) і польск. loch ’густы сіроп з чаго небудзь’ (< італ. loc, locco < с.-лац. lohoc ’густое лякарства, падобнае да павідла’ (Слаўскі, 4, 30, 319). Сюды ж (у выніку пераносу значэння) і ганц. лёк ’вада, падсаложаная мёдам’ (Сл. паўн.-зах.).

Лёк 2 ’біццё сэрца ад спалоху’, лёкі ’спалох, перапуд’ (зах., КЭС). Да лякаць, лекацець (гл.).

Лёк 3, лёкі ’кудзеры, локаны’ (Бяд., Сцяшк.). Запазычана з польск. lok, loki ’тс’ (з XVIII ст.), якія з ням. Locke, мн. л. Locken (Брукнер, 316).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)