агу́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агу́рнік агу́рнікі
Р. агу́рніка агу́рнікаў
Д. агу́рніку агу́рнікам
В. агу́рніка агу́рнікаў
Т. агу́рнікам агу́рнікамі
М. агу́рніку агу́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Агу́рнік ’Trifolium arvense L.’ (Кіс.), да агурок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)