агу́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. агу́джу агу́дзім
2-я ас. агу́дзіш агу́дзіце
3-я ас. агу́дзіць агу́дзяць
Прошлы час
м. агу́дзіў агу́дзілі
ж. агу́дзіла
н. агу́дзіла
Загадны лад
2-я ас. агу́дзь агу́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час агу́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Агу́дзіць ’асудзіць, абгаварыць, зганіць’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), агужываць ’тс’ (Нас.) да гудзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)