агрубля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. агрубля́ю агрубля́ем
2-я ас. агрубля́еш агрубля́еце
3-я ас. агрубля́е агрубля́юць
Прошлы час
м. агрубля́ў агрубля́лі
ж. агрубля́ла
н. агрубля́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час агрубля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агрубля́ць несов. (лишать тонкости) огрубля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агрубля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да агрубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

огрубля́ть несов. агрубля́ць, рабі́ць гру́бым;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агрубля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да агрубляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрубле́нне ср. огрубле́ние; см. агрубля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агрубле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. агрубляць — агрубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрубля́цца несов.

1. (лишаться тонкости) огрубева́ть;

2. страд. огрубля́ться; см. агрубля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)