а́гніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. а́гніца а́гніцы
Р. а́гніцы а́гніц
Д. а́гніцы а́гніцам
В. а́гніцу а́гніц
Т. а́гніцай
а́гніцаю		 а́гніцамі
М. а́гніцы а́гніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

агні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. агні́ца агні́цы
Р. агні́цы агні́ц
Д. агні́цы агні́цам
В. агні́цу агні́цы
Т. агні́цай
агні́цаю		 агні́цамі
М. агні́цы агні́цах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

агні́ца, ‑ы, ж.

Невялікая пасудзіна з кнотам, якая напаўняецца драўняным маслам і запальваецца перад абразамі; лампада. Па харомах вяльмож і царкоўных званіцах Анямеў п’яны спеў і патухлі агніцы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)