агнасты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
агнасты́чны |
агнасты́чная |
агнасты́чнае |
агнасты́чныя |
| Р. |
агнасты́чнага |
агнасты́чнай
агнасты́чнае |
агнасты́чнага |
агнасты́чных |
| Д. |
агнасты́чнаму |
агнасты́чнай |
агнасты́чнаму |
агнасты́чным |
| В. |
агнасты́чны (неадуш.)
агнасты́чнага (адуш.) |
агнасты́чную |
агнасты́чнае |
агнасты́чныя (неадуш.)
агнасты́чных (адуш.) |
| Т. |
агнасты́чным |
агнасты́чнай
агнасты́чнаю |
агнасты́чным |
агнасты́чнымі |
| М. |
агнасты́чным |
агнасты́чнай |
агнасты́чным |
агнасты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
агнасты́чны филос. агности́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
агнасты́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае дачыненне да агнастыцызму, агностыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агнастыцы́зм, -у, м.
Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое адмаўляе магчымасці пазнання аб’ектыўнага свету і яго заканамернасцей.
|| прым. агнасты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агности́ческий агнасты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)