аглу́шаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аглу́шаны аглу́шаная аглу́шанае аглу́шаныя
Р. аглу́шанага аглу́шанай
аглу́шанае		 аглу́шанага аглу́шаных
Д. аглу́шанаму аглу́шанай аглу́шанаму аглу́шаным
В. аглу́шаны (неадуш.)
аглу́шанага (адуш.)		 аглу́шаную аглу́шанае аглу́шаныя (неадуш.)
аглу́шаных (адуш.)
Т. аглу́шаным аглу́шанай
аглу́шанаю		 аглу́шаным аглу́шанымі
М. аглу́шаным аглу́шанай аглу́шаным аглу́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аглу́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аглу́шаны аглу́шаная аглу́шанае аглу́шаныя
Р. аглу́шанага аглу́шанай
аглу́шанае		 аглу́шанага аглу́шаных
Д. аглу́шанаму аглу́шанай аглу́шанаму аглу́шаным
В. аглу́шаны (неадуш.)
аглу́шанага (адуш.)		 аглу́шаную аглу́шанае аглу́шаныя (неадуш.)
аглу́шаных (адуш.)
Т. аглу́шаным аглу́шанай
аглу́шанаю		 аглу́шаным аглу́шанымі
М. аглу́шаным аглу́шанай аглу́шаным аглу́шаных

Кароткая форма: аглу́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аглу́шаны

1. оглушённый;

2. оглушённый; ошара́шенный;

3. оглушённый;

1-3 см. аглушы́ць 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аглу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аглушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оглушённый аглу́шаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ошара́шенный

1. ашало́млены, аглу́шаны;

2. збянтэ́жаны, збі́ты з панталы́ку; см. ошара́шить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аглашэ́ны ’някемлівы, прыдуркаваты’ (Нас.), рус. оглашенный да царкоўнаславянскага. Першапачаткова, аглашэны ’пераконаны’ (гл. аглашаць), а потым экспрэсіўна-іранічнае ’някемлівы’ (магчыма, пад уплывам аглушаны) (Праабражэнскі, 1, 141).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аглушы́ць, аглушу́, аглу́шыш, аглу́шыць; аглу́шаны; зак., каго-што.

1. гл. глушыць.

2. Моцным гукам, шумам пазбавіць слыху або яснасці слыху.

А. выбухам.

3. перан. Напоўніць аглушальнымі гукамі (паветра, прастору).

4. Моцна ўдарыць па галаве; ударам давесці да непрытомнасці (разм.).

5. перан. Чым-н. нечаканым моцна ўразіць, ашаламіць.

А. навінамі.

|| незак. аглу́шваць, -аю, -аеш і аглуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глушы́ць, глушу́, глу́шыш, глу́шыць; незак., каго-што.

1. Перашкаджаць слухаць.

Розныя шумы глушылі прамову, і нічога не было чуваць.

2. Рабіць нячутным, заглушаць.

Г. радыё.

3. Не даваць расці, перашкаджаць развіццю чаго-н.

Крапіва глушыла буракі.

Г. ініцыятыву (перан.).

4. Моцным ударам аглушаць, пазбаўляць прытомнасці.

Г. рыбу.

5. Выключаць (матор, машыну і пад.).

Г. матор.

6. Вельмі многа піць чаго-н. (пераважна пра алкаголь; разм.).

Г. гарэлку.

|| зак. заглушы́ць, -глушу́, -глу́шыш, -глу́шыць; -глу́шаны (да 1—3 і 5 знач.) і аглушы́ць, аглушу́, аглу́шыш, аглу́шыць; аглу́шаны (да 4 знач.).

|| наз. глушэ́нне, -я, н. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спачува́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад спачуваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які спачувае каму‑, чаму‑н. Я стаяў, нібы аглушаны доўбняй, пакуль разышліся гутарлівыя і спачуваючыя суседзі і суседкі. Бядуля.

3. у знач. наз. спачува́ючы, ‑ага, м.; спачува́ючая, ‑ай, ж. Той (тая), хто падтрымлівае дзейнасць якой‑н. партыі, арганізацыі, хто ідэйна блізкі ёй. 10 мая 1919 г. на Маскоўска-Казанскай чыгунцы быў праведзены першы масавы камуністычны суботнік. У ім прынялі ўдзел 205 камуністаў і спачуваючых. «Весці».

4. Дзеепрысл. незак. ад спачуваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)