агенту́ра, -ы, ж.

1. Разведвальная служба для збірання сакрэтных звестак і правядзення падрыўной работы.

2. зб. Агенты (у 2 знач.).

|| прым. агенту́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Агентурныя звесткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агенту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. агенту́ра агенту́ры
Р. агенту́ры агенту́р
Д. агенту́ры агенту́рам
В. агенту́ру агенту́ры
Т. агенту́рай
агенту́раю		 агенту́рамі
М. агенту́ры агенту́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агенту́ра ж. агенту́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агенту́ра агенту́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агенту́ра, ‑ы, ж.

1. Разведвальная служба, якая арганізоўваецца для збірання сакрэтам звестак і правядзення падрыўной работы.

2. зб. Агенты (гл. агент ​1 у 3 знач.). Варожая агентура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспазіту́ра, ‑ы, ж.

Чыя‑н. агентура ў чужой краіне.

[Ад лац. expositurus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)