ага́шнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ага́шнік ага́шнікі
Р. ага́шніка ага́шнікаў
Д. ага́шніку ага́шнікам
В. ага́шнік ага́шнікі
Т. ага́шнікам ага́шнікамі
М. ага́шніку ага́шніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ага́шнік ’матуз ці вяроўка, якая ўшываецца ў штаны замест гузікаў’ (Інстр. I, Бяльк.). Гл. гашнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)