агаро́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. агаро́дніца агаро́дніцы
Р. агаро́дніцы агаро́дніц
Д. агаро́дніцы агаро́дніцам
В. агаро́дніцу агаро́дніц
Т. агаро́дніцай
агаро́дніцаю		 агаро́дніцамі
М. агаро́дніцы агаро́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агаро́дніца ж. огоро́дница, овощево́д м. (о женщине)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агаро́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да агароднік. Воўк не пастух, а свіння не агародніца. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца агародніцтвам; гаспадар агарода.

|| ж. агаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. агаро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

огоро́дница агаро́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаро́дніца ж., см. агаро́дніца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)