агаро́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агаро́днік агаро́днікі
Р. агаро́дніка агаро́днікаў
Д. агаро́дніку агаро́днікам
В. агаро́дніка агаро́днікаў
Т. агаро́днікам агаро́днікамі
М. агаро́дніку агаро́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Агаро́днікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Агаро́днікі
Р. Агаро́днік
Агаро́днікаў
Д. Агаро́днікам
В. Агаро́днікі
Т. Агаро́днікамі
М. Агаро́дніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ла́бна-Агаро́днікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ла́бна-Агаро́днікі
Р. Ла́бна-Агаро́днікаў
Д. Ла́бна-Агаро́днікам
В. Ла́бна-Агаро́днікі
Т. Ла́бна-Агаро́днікамі
М. Ла́бна-Агаро́дніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зеляні́на, ‑ы, ж.

Тое, што і зелень (у 1, 2 знач.). Багата і шчодра ўпрыгожыла вясна зямлю, адзеўшы яе зелянінаю, ярыною і жытамі, што пачыналі ўжо выпускаць угору маладзенечкія каласкі, рассыпала па ёй мільёны рознакаляровых кветак. Колас. Хвалілі агароднікаў, далі калгасу сто тысяч рублёў чыстага прыбытку за капусту, гуркі, памідоры і іншую зеляніну. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)