аві́ць, аўю, аўеш, аўе, аўём, аўяце; пр. авіў, авіла, авіло; зак.

Тое, што і абвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аўю́ аўё́м
2-я ас. аўе́ш аўяце́
3-я ас. аўе́ аўю́ць
Прошлы час
м. аві́ў авілі́
ж. авіла́
н. авіло́
Загадны лад
2-я ас. аві́ аві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)