авгу́р ист., ирон. аўгу́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўгу́р м., ист., перен., ирон. авгу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аўгу́р (БРС). Кніжнае запазычанне з рус. авгур (Крукоўскі, Уплыў, 76), што ў сваю чаргу з лац. augur (ад avis ’птушка’ і gur < gurgulio — горла’), першапачаткова ’той, хто гадае на птушках’, гл. Шанскі, 1, А, 27.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)