авантуры́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. авантуры́стка авантуры́сткі
Р. авантуры́сткі авантуры́стак
Д. авантуры́стцы авантуры́сткам
В. авантуры́стку авантуры́стак
Т. авантуры́сткай
авантуры́сткаю		 авантуры́сткамі
М. авантуры́стцы авантуры́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

авантуры́стка ж. авантюри́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

авантуры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да авантурыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авантуры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Беспрынцыповы дзялок, прайдзісвет, які займаецца авантурамі.

|| ж. авантуры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. авантуры́сцкі, -ая, -ае і авантурысты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авантюри́стка авантуры́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)