авадзе́нь, -дня́, мн. -дні́, -днёў, м.

Двухкрылае насякомае, лічынкі якога паразітуюць у целе жывёлы.

|| прым. аваднёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

авадзе́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. авадзе́нь авадні́
Р. авадня́ аваднёў
Д. авадню́ авадня́м
В. авадня́ аваднёў
Т. аваднём авадня́мі
М. авадні́ авадня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

авадзе́нь, -дня́ м., зоол. о́вод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

авадзе́нь, ‑дня, м.

Двухкрылае насякомае, лічынкі якога паразітуюць у целе жывёл. А авадні, як рой пчаліны, Сляпіцай лезуць да скаціны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Авадзе́нь. Гл. авад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

авадзень; здрок (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

о́вод авадзе́нь, -дня́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пау́т обл. авадзе́нь, -дня́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здрок, ‑а, м.

Абл. Авадзень. — Які ж укусіў цябе здрок? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́вудзень ’авадзень’ (Шатал.). Гл. авадзень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)