аб’е́ктавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аб’е́ктавы аб’е́ктавая аб’е́ктавае аб’е́ктавыя
Р. аб’е́ктавага аб’е́ктавай
аб’е́ктавае		 аб’е́ктавага аб’е́ктавых
Д. аб’е́ктаваму аб’е́ктавай аб’е́ктаваму аб’е́ктавым
В. аб’е́ктавы (неадуш.)
аб’е́ктавага (адуш.)		 аб’е́ктавую аб’е́ктавае аб’е́ктавыя (неадуш.)
аб’е́ктавых (адуш.)
Т. аб’е́ктавым аб’е́ктавай
аб’е́ктаваю		 аб’е́ктавым аб’е́ктавымі
М. аб’е́ктавым аб’е́ктавай аб’е́ктавым аб’е́ктавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аб’е́ктавы объе́ктовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’е́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аб’екта (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’е́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. У філасофіі: тое, што існуе па-за намі і незалежна ад нашай свядомасці, навакольны свет, матэрыяльная рэчаіснасць (спец.).

2. З’ява, асоба, якія падпадаюць пад уздзеянне чыёй-н. дзейнасці.

А. навуковага даследавання.

А. назірання.

3. Прадпрыемства, будоўля, установа як адзінка гаспадарчага або абароннага значэння, а таксама ўсё тое, што з’яўляецца месцам якой-н. дзейнасці.

А. будаўніцтва.

Пускавы а.

4. У граматыцы: семантычныя катэгорыі са значэннем таго, на каго (што) накіравана дзеянне; тое, што і дапаўненне (спец.).

|| прым. аб’е́ктны, -ая, -ае (да 1 знач.) і аб’е́ктавы, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

объе́ктовый спец. аб’е́ктавы;

объе́ктовое зда́ние аб’е́ктавы буды́нак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)