абі́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абі́вачны |
абі́вачная |
абі́вачнае |
абі́вачныя |
| Р. |
абі́вачнага |
абі́вачнай абі́вачнае |
абі́вачнага |
абі́вачных |
| Д. |
абі́вачнаму |
абі́вачнай |
абі́вачнаму |
абі́вачным |
| В. |
абі́вачны (неадуш.) абі́вачнага (адуш.) |
абі́вачную |
абі́вачнае |
абі́вачныя (неадуш.) абі́вачных (адуш.) |
| Т. |
абі́вачным |
абі́вачнай абі́вачнаю |
абі́вачным |
абі́вачнымі |
| М. |
абі́вачным |
абі́вачнай |
абі́вачным |
абі́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абі́вачны (употребляемый при обивке) обо́йный, оби́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абі́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які прызначаны, служыць для абіўкі; які ужываецца пры абіўцы. Абівачныя матэрыялы. Абівачная тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абі́ўка, -і, ДМ абіўцы, ж.
1. гл. абабіць.
2. Матэрыял, якім абіваюць што-н.
Плюшавая а. мэблі.
|| прым. абі́вачны, -ая, -ае і абі́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
оби́вочный, обивно́й спец. абі́вачны, абіўны́;
оби́вочный материа́л абі́вачны (абіўны́) матэрыя́л;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обо́йный
1. (для обоев) шпале́рны, або́йны;
обо́йная фа́брика шпале́рная (або́йная) фа́брыка;
обо́йная бума́га шпале́рная (або́йная) папе́ра;
2. (для обивки) абі́вачны;
обо́йные гво́зди абі́вачныя цвікі́;
обо́йная мука́ шатрава́ная мука́, шатро́ўка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)