абшы́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абшы́вачны абшы́вачная абшы́вачнае абшы́вачныя
Р. абшы́вачнага абшы́вачнай
абшы́вачнае		 абшы́вачнага абшы́вачных
Д. абшы́вачнаму абшы́вачнай абшы́вачнаму абшы́вачным
В. абшы́вачны (неадуш.)
абшы́вачнага (адуш.)		 абшы́вачную абшы́вачнае абшы́вачныя (неадуш.)
абшы́вачных (адуш.)
Т. абшы́вачным абшы́вачнай
абшы́вачнаю		 абшы́вачным абшы́вачнымі
М. абшы́вачным абшы́вачнай абшы́вачным абшы́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абшы́вачны спец. обши́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшы́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абшыўкі. Абшывачны дзюралюмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. абшыць.

2. Тое, чым абшыта што-н.

Футравая а.

|| прым. абшы́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак.

1. што. Прышыць па краях або паверхні; зашыць у што-н.

А. паліто футрам.

А. пасылку палатном.

2. што. Абабіць дошкамі, бляхай і пад.

А. хату.

3. каго-што. Пашыць усё неабходнае для каго-н. (разм.).

А. усю сям’ю.

|| незак. абшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абшыва́нне, -я, н. і абшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. абшы́вачны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Абшывачныя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обши́вочный (служащий для обшивки) спец.

1. абшы́вачны; аблямо́вачны; см. обшива́ть​ 1;

2. ашалёвачны, шалёвачны; абіўны́; см. обшива́ть​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)