абшму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што (разм.).

1. Шмуляючы, выцерці, пашкодзіць, падраць (пра вопратку).

А. локці.

2. Тое, што і абмуляць.

А. ногі.

|| незак. абшму́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшму́ляць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абшму́ляю абшму́ляем
2-я ас. абшму́ляеш абшму́ляеце
3-я ас. абшму́ляе абшму́ляюць
Прошлы час
м. абшму́ляў абшму́лялі
ж. абшму́ляла
н. абшму́ляла
Загадны лад
2-я ас. абшму́ляй абшму́ляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час абшму́ляўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абшму́ляць сов., разг.

1. обтере́ть;

а. рэ́мень — обтере́ть реме́нь;

2. (ногу и т.п.) стере́ть, натере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Разм. Дакранаючыся да паверхні чаго‑н., тручыся, пашкодзіць што‑н.

2. Тое, што і абмуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшмуля́ць. Гл. шмуляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абшму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абшмуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшму́ляны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абшмуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшму́ляны разг.

1. обтёртый;

2. стёртый, натёртый;

1, 2 см. абшму́ляць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Выцерці ўсіх, многіх або ўсё, многае. Павыціраць хусцінкамі твары.

2. Вынасіць, абшмуляць што‑н. у многіх месцах. Павыціраць локці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)