абша́рышча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абша́рышча |
абша́рышчы |
| Р. |
абша́рышча |
абша́рышч
абша́рышчаў |
| Д. |
абша́рышчу |
абша́рышчам |
| В. |
абша́рышча |
абша́рышчы |
| Т. |
абша́рышчам |
абша́рышчамі |
| М. |
абша́рышчы |
абша́рышчах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абша́рышча, ‑а, н.
Тое, што і абшар. Напоены сілай абшарышчаў братніх, Падаўся зноў Нёман да мора, як ратнік. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)