абшарпа́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Той, хто ходзіць у абшарпаным адзенні, у рызманах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшарпа́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абшарпа́нец абшарпа́нцы
Р. абшарпа́нца абшарпа́нцаў
Д. абшарпа́нцу абшарпа́нцам
В. абшарпа́нца абшарпа́нцаў
Т. абшарпа́нцам абшарпа́нцамі
М. абшарпа́нцу абшарпа́нцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абшарпа́нец, -нца м., разг. оборва́нец, ободра́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абшарпа́нец, ‑нца, м.

Разм. Той, хто ходзіць у падраным, абшарпаным адзенні. Рэшта былі нейкія незнаёмыя і падазроныя абшарпанцы з тварамі настолькі ж смешнымі, наколькі сур’ёзнымі. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшарпа́нец ’абадранец’ (Нас., Юрч.), абшарпанік (Гарэц.), абшарпонік (Др.-Падб.), абшарпаць, абшарпаны (Нас., Бяльк.). Гл. шарпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абшурапа́ціцца (гл. шурпаты), абшурпанец, ’абадранец’ (Янк. II), кантамінацыйнага паходжання да абшарпанец і шурпаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)