абчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., каго-што.

Тое, што і абчапляць.

|| незак. абчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; незак. абчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абчапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абчаплю́ абчэ́пім
2-я ас. абчэ́піш абчэ́піце
3-я ас. абчэ́піць абчэ́пяць
Прошлы час
м. абчапі́ў абчапі́лі
ж. абчапі́ла
н. абчапі́ла
Загадны лад
2-я ас. абчапі́ абчапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абчапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абчапі́ць сов., см. абчапля́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., каго-што.

1. Тое, што і абчапляць.

2. Акружыць. [Немцы] усю вёску абчапілі. Місько.

3. Абняць. Раптам.. [Кастуся] хтосьці абчапіў рукамі. Прокша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абчапляць, абчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)