абціна́ць гл. абцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абціна́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абціна́ю абціна́ем
2-я ас. абціна́еш абціна́еце
3-я ас. абціна́е абціна́юць
Прошлы час
м. абціна́ў абціна́лі
ж. абціна́ла
н. абціна́ла
Загадны лад
2-я ас. абціна́й абціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абціна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абціна́ць несов. обруба́ть, обреза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абця́ць, абатну́, абатне́ш, абатне́; абатнём, абатняце́, абатну́ць; абатні́; абця́ты; зак.

1. што. Абсячы, абрэзаць канцы чаго-н.

А. сукі дрэва.

2. перан., каго-што. Раптоўна спыніць якое-н. дзеянне.

|| незак. абціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абціна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

корна́ть несов., прост. абціна́ць, абраза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)