абцяка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абцяка́нне
Р. абцяка́ння
Д. абцяка́нню
В. абцяка́нне
Т. абцяка́ннем
М. абцяка́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абцяка́нне ср. обтека́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абцяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абцякаць — абцячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцячы́, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -цячэ́; зак.

1. каго-што. Абагнуць, абысці сваім цячэннем.

Рака абцякла вёску з абодвух бакоў.

2. Сцячы з чаго-н. мокрага (пра вадкасць).

Вада абцякла з адзення.

|| незак. абцяка́ць, -а́е.

|| наз. абцяка́нне, -я н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обтека́ние абцяка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)