Verbum

анлайнавы слоўнік

абця́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

1. гл. абцягнуць.

2. Тое, чым абцягнута што-н.

Канапа са скураной абцяжкай.

|| прым. абця́жачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абця́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абця́жка ж. обтя́жка;

скурана́я а. крэ́сел — ко́жаная обтя́жка кре́сел

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абця́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

Тое, чым абцягнута што‑н. Крэслы са скураной абцяжкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцягну́ць, -цягну́, -ця́гнеш, -ця́гне; -цягні́; -ця́гнуты; зак., што.

1. Туга нацягнуўшы, абшыць, абабіць тканінай і пад.

А. канапу.

2. Прывесці ў парадак на сабе адзенне, паправіць, пацягнуўшы ўніз.

3. Адцягнуць, апусціць.

Груз абцягнуў вяроўку.

4. Абгарадзіць.

А. дротам участак пашы.

|| незак. абця́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абця́гванне, -я, н. і абця́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обтя́жка ж.

1. (действие) абця́гванне, -ння ср.;

2. (покрышка) абця́жка, -кі ж.;

в обтя́жку портн. у абця́жку, у аблі́пку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)