абхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Тое, што і ахінуць.

|| незак. абхіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абхіну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абхіну́ абхінё́м
2-я ас. абхіне́ш абхіняце́
3-я ас. абхіне́ абхіну́ць
Прошлы час
м. абхіну́ў абхіну́лі
ж. абхіну́ла
н. абхіну́ла
Загадны лад
2-я ас. абхіні́ абхіні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абхіну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абхіну́ць сов., см. ахіну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абхіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Тое, што і ахінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абхі́нуць ’абхінуць, захіліць’. Гл. хінуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абхіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхіну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абхінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адхіна́ць ’адхіляць’ (Шат., Нас., БРС, Гарэц.), адхінуцца ’адхіліцца, адвярнуцца’ (Гарэц., Касп., Нас., Мядзв.), ’адлучыцца’ (Бір. дыс., КЭС), атхінуць ’адхіліць’ (Яруш.). Гл. абхінуць і адхіснуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заху́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Шчыльна абхінуць, укрыць чым‑н. Стоцкі ўжо захутаў галаву ў жорсткую інтэрнацкую коўдру, маўчаў. Карпюк. Маёр паправіў на хлопчыку коўдру, захутаў.. дачку. Даніленка. // перан. Абвалачы (пра хмары, дым і пад.). Неба захутала суцэльная нерухомая хмара. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)