абха́зка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абха́зка абха́зкі
Р. абха́зкі абха́зак
Д. абха́зцы абха́зкам
В. абха́зку абха́зак
Т. абха́зкай
абха́зкаю		 абха́зкамі
М. абха́зцы абха́зках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абха́зка абха́зка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абха́зка,

гл. абхазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абха́зы і абха́зцы, -аў, адз. абха́з, -а і абха́зец, -зца, м.

Народ, які складае асноўнае, карэннае насельніцтва Абхазіі.

|| ж. абха́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.

|| прым. абха́зскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абха́зы, ‑аў; адз. абхаз, ‑за, м.; абхазка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. абхазкі, ‑зак; ж.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Абхазскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)