абучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абучу́ся абу́чымся
2-я ас. абу́чышся абу́чыцеся
3-я ас. абу́чыцца абу́чацца
Прошлы час
м. абучы́ўся абучы́ліся
ж. абучы́лася
н. абучы́лася
Загадны лад
2-я ас. абучы́ся абучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абучы́цца сов. обучи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абучы́цца, ‑учуся, ‑учышся, ‑учыцца.

Зак. да абучацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Праходзіць ваенную падрыхтоўку.

|| зак. абучы́цца, абучу́ся, абу́чышся, абу́чыцца.

|| наз. абучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераабучы́цца, ‑абучуся, ‑абучышся, ‑абучыцца; зак.

Абучыцца нанава, чаму‑н. іншаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обучи́ться навучы́цца, вы́вучыцца; абучы́цца; см. обуча́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абучаць — абучыць і абучацца — абучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

образова́ться​II сов. и несов. адукава́цца; вы́вучыцца, абучы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паня́ць ’тое ж, што і зразумець’ (ТСБМ), ’абучыцца добра якому-н. рамяству; заліваць вадою; уступіць у шлюб’ (Нас.), ’заліць вадою; зразумець’ (Бяльк., Юрч.), ’зразумець, злавіць, знайсці’ (Сл. ПЗБ), поня́ць ’злавіць’ (ТС), поня́цца ’узяцца; набрацца, пакрыцца, праявіцца’ (ТС). Дэрыват з прыстаўкай po‑ ад прасл. jęti з устаўным н. Гл. узяць. Значэнне ’зразумець’ — семантычнае запазычанне з рус. понять ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)