абу́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́чаны абу́чаная абу́чанае абу́чаныя
Р. абу́чанага абу́чанай
абу́чанае		 абу́чанага абу́чаных
Д. абу́чанаму абу́чанай абу́чанаму абу́чаным
В. абу́чаны (неадуш.)
абу́чанага (адуш.)		 абу́чаную абу́чанае абу́чаныя (неадуш.)
абу́чаных (адуш.)
Т. абу́чаным абу́чанай
абу́чанаю		 абу́чаным абу́чанымі
М. абу́чаным абу́чанай абу́чаным абу́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́чаны абу́чаная абу́чанае абу́чаныя
Р. абу́чанага абу́чанай
абу́чанае		 абу́чанага абу́чаных
Д. абу́чанаму абу́чанай абу́чанаму абу́чаным
В. абу́чаны (неадуш.)
абу́чанага (адуш.)		 абу́чаную абу́чанае абу́чаныя (неадуш.)
абу́чаных (адуш.)
Т. абу́чаным абу́чанай
абу́чанаю		 абу́чаным абу́чанымі
М. абу́чаным абу́чанай абу́чаным абу́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́чаны обу́ченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́чаны абу́чаная абу́чанае абу́чаныя
Р. абу́чанага абу́чанай
абу́чанае		 абу́чанага абу́чаных
Д. абу́чанаму абу́чанай абу́чанаму абу́чаным
В. абу́чаны (неадуш.)
абу́чанага (адуш.)		 абу́чаную абу́чанае абу́чаныя (неадуш.)
абу́чаных (адуш.)
Т. абу́чаным абу́чанай
абу́чанаю		 абу́чаным абу́чанымі
М. абу́чаным абу́чанай абу́чаным абу́чаных

Кароткая форма: абу́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абучыць.

2. у знач. прым. Які атрымаў пэўныя веды, навыкі. Абучаны салдат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обу́ченный наву́чаны, вы́вучаны; абу́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

Праводзіць ваенную падрыхтоўку.

А. навабранцаў.

|| зак. абучы́ць, абучу́, абу́чыш, абу́чыць; абу́чаны.

|| наз. абучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

горнастралко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спецыяльна абучаны і прызначаны для вядзення баявых дзеянняў у гарах (пра войска). Горнастралковы полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаму́сь, прысл.

Разм. Тое, што і чамусьці ​1. [Сярго:] Народ абучаны, страляць умее, А поспехаў у вас чамусь няма. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэсірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дрэсіраваць.

2. у знач. прым. Які прайшоў дрэсіроўку; абучаны, вучоны (пра жывёл). Дрэсіраваны сабака. Дрэсіраваны мядзведзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)