абтушы́ць гл. тушыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абтушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абтушу́ абту́шым
2-я ас. абту́шыш абту́шыце
3-я ас. абту́шыць абту́шаць
Прошлы час
м. абтушы́ў абтушы́лі
ж. абтушы́ла
н. абтушы́ла
Загадны лад
2-я ас. абтушы́ абтушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абтушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абтушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Разм. Тое, што і атушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тушы́ць¹, тушу́, ту́шыш, ту́шыць; ту́шаны; незак., што.

1. Спыняць гарэнне чаго-н.; гасіць.

Т. касцёр.

Т. лямпу.

2. перан. Аслабляць, памяншаць.

Т. спрэчку.

Т. злосць.

|| зак. затушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, атушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, абтушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны і патушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.

|| наз. тушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абту́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абтушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)