абсу́рднасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. абсу́рднасць
Р. абсу́рднасці
Д. абсу́рднасці
В. абсу́рднасць
Т. абсу́рднасцю
М. абсу́рднасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсу́рднасць ж. абсу́рдность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсу́рднасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абсурднага; недарэчнасць, бяссэнсавасць, бязглуздасць. Абсурднасць довадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсу́рдны, -ая, -ае.

Недарэчны, бязглузды.

Абсурдная думка.

|| наз. абсу́рднасць, -і, ж. і абсу́рд, -у, М -дзе, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсу́рдность абсу́рднасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)