абсу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што.

Тое, што і асунуць.

|| незак. абсо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсу́нуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абсу́ну абсу́нем
2-я ас. абсу́неш абсу́неце
3-я ас. абсу́не абсу́нуць
Прошлы час
м. абсу́нуў абсу́нулі
ж. абсу́нула
н. абсу́нула
Загадны лад
2-я ас. абсу́нь абсу́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час абсу́нуўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і асунуць. Адзін бок іх аб’ехаўся і абурыўся — ці то куры абсунулі (яны і зараз сядзелі на плашках), ці то дровы дрэнна былі складзены і разваліліся самі. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсо́ўваць гл. абсунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абсунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсу́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абсунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Коўзаючыся, зрабіць што‑н. коўзкім, прыгодным для кахання. Абкоўзаць горку.

2. Прымяць, абсунуць коўзаннем. Абкоўзаць страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)