абсу́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

Тое, што і асунуцца.

|| незак. абсо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсу́нуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абсу́нуся абсу́немся
2-я ас. абсу́нешся абсу́нецеся
3-я ас. абсу́нецца абсу́нуцца
Прошлы час
м. абсу́нуўся абсу́нуліся
ж. абсу́нулася
н. абсу́нулася
Загадны лад
2-я ас. абсу́нься абсу́ньцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абсу́нуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсу́нуцца сов.

1. оползти́; осы́паться;

бе́раг ~нуўся — бе́рег опо́лз (осы́пался);

2. осе́сть, свали́ться;

ра́нены звер ~нуўся ў снег — ра́неный зверь осе́л (свали́лся) в снег

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсу́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Тое, што і асунуцца (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсо́ўвацца гл. абсунуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да абсунуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашу́стаць ’абабраць’ (Жд.), ’абмануць, абхітрыць’ (Шат.), абшустаць (маладз., Янк. Мат.), рус. ошустать, польск. oszustać ’ашукаць’. Ад шустаць ’дзейнічаць хутка і з шумам; шастаць’, значэнне неабавязкова пад уплывам семантыкі польскага слова (згодна з Брукнерам, 385, позняй, узнікшай на базе вядомага ў XVII ст. szustać ’мяняць, абменьваць’), параўн. абшастаць, абшалёхаць і іншыя экспрэсіўныя ўтварэнні з шырокай семантыкай (у тым ліку ’абабраць’), шуснуцьабсунуцца, упасці ўніз’ і ’хутка, не разглядаючы, памяняцца на рэчы’ (Бяльк.). Параўн. Фасмер, 3, 180 (звязвае ўслед за Міклашычам з шутить). Гл. ошуст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)