абску́баны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абску́баны абску́баная абску́банае абску́баныя
Р. абску́банага абску́банай
абску́банае		 абску́банага абску́баных
Д. абску́банаму абску́банай абску́банаму абску́баным
В. абску́баны (неадуш.)
абску́банага (адуш.)		 абску́баную абску́банае абску́баныя (неадуш.)
абску́баных (адуш.)
Т. абску́баным абску́банай
абску́банаю		 абску́баным абску́банымі
М. абску́баным абску́банай абску́баным абску́баных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абску́баны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абску́баны абску́баная абску́банае абску́баныя
Р. абску́банага абску́банай
абску́банае		 абску́банага абску́баных
Д. абску́банаму абску́банай абску́банаму абску́баным
В. абску́баны (неадуш.)
абску́банага (адуш.)		 абску́баную абску́банае абску́баныя (неадуш.)
абску́баных (адуш.)
Т. абску́баным абску́банай
абску́банаю		 абску́баным абску́банымі
М. абску́баным абску́банай абску́баным абску́баных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абску́баны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абску́баны абску́баная абску́банае абску́баныя
Р. абску́банага абску́банай
абску́банае		 абску́банага абску́баных
Д. абску́банаму абску́банай абску́банаму абску́баным
В. абску́баны (неадуш.)
абску́банага (адуш.)		 абску́баную абску́банае абску́баныя (неадуш.)
абску́баных (адуш.)
Т. абску́баным абску́банай
абску́банаю		 абску́баным абску́банымі
М. абску́баным абску́банай абску́баным абску́баных

Кароткая форма: абску́бана.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абску́баны і абску́бены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абскубці.

2. у знач. прым. Неакуратна, дзе-нідзе з пропускамі паскубены. Валасы яе былі як абскубаныя і пасмамі прылягалі да ілба і шчок. Вітка. Стажок парадкам абскубаны — стаіць блізка ля дарогі. Навуменка. // перан. Пра абшарпанага, абдзёртага ў бойцы чалавека. [Цярэшка:] — Эх і ўрэжу ж гэтаму абскубанаму афіцэрыку. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абску́бены,

гл. абскубаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)