абсерва́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абсерва́цыя
Р. абсерва́цыі
Д. абсерва́цыі
В. абсерва́цыю
Т. абсерва́цыяй
абсерва́цыяю
М. абсерва́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсерва́цыя ж. обсерва́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсерва́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Агляд, назіранне. Рабіць абсервацыю берагоў з карабля.

[Лац. observatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абсерва́цыя ’назіранне’ < лац. observatio праз польскае пасрэдніцтва. Польск. obserwacja пранікла ў беларускую мову ў XV–XVII стст. Не выключаны таксама непасрэдны лацінскі ўплыў. Параўн. ст.-бел. обсервовати ’захоўваць, прытрымлівацца’ (Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обсерва́ция абсерва́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)