абсемяні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -меніце́, -мяня́ць; -нёны; зак., каго-што.

1. Засеяць насеннем.

А. поле.

2. Тое, што і асемяніць (спец.).

|| незак. абсемяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абсемяне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсемяні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абсемяню́ абсемяні́м
2-я ас. абсемяні́ш абсеменіце́
3-я ас. абсемяні́ць абсемяня́ць
Прошлы час
м. абсемяні́ў абсемяні́лі
ж. абсемяні́ла
н. абсемяні́ла
Загадны лад
2-я ас. абсемяні́ абсемяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абсемяні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсемяні́ць сов., спец., см. асемяні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсемяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; ‑нім, ‑ніце; зак., каго-што.

1. Засеяць насеннем. Абсемяніць поле.

2. Спец. Тое, што і асемяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсемяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да абсемяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсемяня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да абсемяніцца.

2. Зал. да абсемяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсемяне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсемяняць — абсемяніць.

2. Дзеянне і стан паводле дзеясл. абсемяняцца — абсемяніцца (у 1 знач.).

3. Збліжэнне мужчынскай і жаночай палавых клетак у працэсе апладнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)